The Catcher in the Rye

ناطور دشت ( The Catcher in the Rye) یا به تعبیر مترجم که در متن کتاب ذکر کرده ،مراقب توی مزرعی چاودار ، رمانی است از نویسنده معاصر و بزرگ آمریکا جی دی سلینجر. ناطور دشت آینه ای است از آرمان قهرمان کتاب ، هولدن کالفیلد. جوانی که از همه ی آدمهای تکراری دنیا جداست و به دنبال زندگی ای که اون رو راضی کنه می گرده.

داستان در مورد 3 -4 روز قبل از عید سال نو می باشد که هولدن از مدرسه سابقش اخراج شده و مجبور است آن چند روز را در مسافرخانه بگذارند !

آقای سلینجر از قدرت نویسنگی بالایی برخوردار می باشند که به شما قول می دهم بعد از خواندن این کتاب حتما علاقه مند به خواندن دیگر کتاب های ایشان می شوید .

در پست های بعدی حتما کتاب های دیگری از ایشان معرفی خواهم کرد!!

بدرووووووووووووود

سبحان

جنگ ترکمن

  گوبینو نویسنده این کتاب در عهد ناصری نماینده فرانسه در ایران بوده که ماجرای جنگ را از زبان یک جوان که مجبور می شود در این جنگ شرکت کند میگوید. این جوان عاشق دختر عموی خود لیلا است و اوایل کتاب موضوع سر این قضیه است اما قصد اصلی کتاب نشان دادن اوضاع ایران در عهد ناصری است. بر عکس نام این کتاب اصلا مربوط به ترکمن ها نیست و فقط در اخر یک جنگی پیش میاید که نتیجه ان معلوم است!!!. البته اقای جمالزاده در اخر کتاب مطالبی را اضافه کرده که چندان قابل اطمینان نیست چون با کتاب های تاریخی که خواندم مغایرت دارد. جالب هم اینکه باز هم انگلیس در این قضیه دخالت دارد.

                                                                                                                       مصطفی

روایت تلخ کور بودن!

اگر اهل سینما از نوع خارجکی اش باشید، حتما شنیده اید که جشنواره ی کن امسال، با نمایش فیلم ”کوری“ شروع به کار کرده. گیرم اگر طرفدار پر و پا قرص همشهری جوان هم باشید، حتما این خبر را با همه ی جزئیاتش در شماره ی 168 خوانده اید. ولی چیزی که جالب است این است که من، با حفظ سمت کرم کتاب بودنم، این رمان معروف را خیلی دیرتر از چیزی که اطرافیانم فکرش را می کردند، برای خواندن انتخاب کردم و همین موضوع، سبب همزمانی خواندن من با پخش فیلم آن شد و همه ی اینها باعث شد که دست به کار شده و کتاب ”کوری“ را به شما معرفی کنم؛ بلکه تابستانتان را، جز با خوردن و خوابیدن، با خواندنش پر کنید!

ژوزه ساراماگو، برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات سال 1998 است و همین برای خواندن کتابش کافی است. خیلی ها ادبیات او را ”ادبیات اعتراضی“ می دانند و خیلی ها رمان ”کوری“ را بیشتر از بقیه ی کتابهای او، شبیه یک رساله ی فلسفی در باب شر بودن موجودی به نام بشر تلقی می کنند. ”کوری“ روایت گر یک شهر شلوغ پلوغ است که هیچ شباهتی به شهر شلوغ پلوغ کارتونی و شاد معروف ندارد. در این شهر، اتفاقی می افتد که به ناگهان و در فاصله ی چند هفته، همه ی شهر کور می شوند و تصور کردنش سخت است که چه بر سر آن شهر می آید!”کوری“ یک حکایت اخلاقی مدرن است که ساراماگو ضمن روایت کردن آن، می کوشد که چهره ی مسیحایی نجاتبخشی را در آن جستجو کند که دوباره درس محبت را به آدمها می آموزد.”کوری“، قصه ی نفرت انگیز بی رحمی حاکم بر اجتماع بشری است و خواندنش، آدم را به این باور می رساند که به راستی:

...اولئک کالانعام بل هم اضل

عطیه پژوهی